In
augustus 1988 heeft de eigenaar, Herbert Reich, tijdens het graven
van een kelder, de ingang van deze grot gevonden. Waarschijnlijk was
de ingang in het Neolitische tijdperk (7000 jaar geleden) door
landbouwers dichtgemaakt. In die tijd begonnen ze nl met het geschikt
maken van landbouwgrond op hellingen door overal muren te maken,
waardoor er terrassen ontstonden geschikt om te bewerken.
"Restanques". Het toegankelijk maken van dit deel van de
grot (in 1988), voor verder onderzoek, is vrij eenvoudig geweest. Het
was voldoende om enkele (touw)ladders te plaatsen. Het geschikt maken
voor het publiek begon 3 maanden na de eerste ontdekking. Dit werk is
door Herbert Reich in slechts 8 maanden geklaard!!! De opening van de
grot voor het publiek was op 26 juli 1989. Sindsdien zijn
onderzoekers veel verder gegaan en wel tot 186 m onder de grond. De
totale lengte van de gangen is ruim 2 km. U ziet rechts een vertikale
doorsnede en een horizontale projectie. De dieptes zijn in meters
aangegeven. (te beginnen bij de ingang van de grot) In het park zijn
nog 6 andere grotingangen, die waarschijnlijk voor een deel in
verbinding staan met de hoofdgrot. Enkele jaren geleden hebben
speleologen uit de Var en Vallauris een eerste verbinding gevonden
tussen een kleine ingang in het park en de hoofdgrot. Deze kleine
ingang ligt op ong. 200 m van hier bij scene nr 8. Via deze kleinere
grot is een toegang gevonden naar wat men denkt één van
de grootste zalen in dit departement, de zogenaamde "Grote
Koepelzaal" met een hoogte van 45 m en een lengte van 60 m!
Helaas is deze zaal nog niet te bezoeken omdat de toegang erg
moeilijk is. Links ziet u een foto van een gedeelte van deze
Koepelzaal met in het midden een lichte vlek, waarin een speleoloog,
(van enkele mm) om de grootte van deze zaal aan te geven. De
fotograaf is Rémy Shejbal, die ook foto's heeft gemaakt van de
grootste zaal ter wereld, 600 m lang, in Sarawak op Borneo/Indonesie.
De hoogste zaal (1840 m) in de Kaukasus en de langste zaal (500 km)
in de USA. Om zo'n zaal te bezichtigen heb je wel een paar
uurtjes/dagen nodig!!! Hier duurt het al een hele dag om door het
ondergrondse netwerk te lopen en te kruipen. U zelf gaat niet verder
dan 60 m diepte, 275 treden, wat al gelijk staat aan een flatgebouw
van 21 verdiepingen! De speleologen kunnen verder gaan met behulp van
o.a. Touwladders. De grot des Audides noemt men actief omdat ze
altijd vochtig is. De stalagtieten, de hangende druipsteen in de
grot, groeien nog steeds en hebben een typisch glanzend aspect. De
grot des Audides is het begin van een ondergronds netwerk naar St
Cézaire (ong. 10 km) waar zich de bron "La Foux"
bevindt. Vandaar de naam "La Foux de Saint-Cézaire".
La Foux mondt uit in de Siagne waar de drinkwatervoorziening voor St
Cézaire en Cabris begint. Op bepaalde tijden van het jaar kan
het ook de drinkwatervoorziening zijn voor Mougins en Cannes. De grot
des Audides is een scheur, die zich zo'n 6 miljoen jaar geleden
gevormd heeft door aardbevingen en verschuiving van tektonische
vlaktes.(scheuren in de aardkorst) In die tijd zijn ook de Alpen
gevormd. En ook het water heeft zijn werk gedaan. Toch is het
gedeelte dat u nu gaat bezichtigen heel karakteristiek gebleven. U
ziet zelfs hier en daar de wanden van de oorspronkelijke
kloof/scheur. U ziet stukken rotsblok, die geheel gaaf en glad
gebleven zijn als 6000 jaar geleden. Een echte geologische
bezienswaardigheid!!! Verderop, daar waar u niet meer verder kunt,
bevinden zich zeer bochtige gangen, gevormd door het water.
(Meanders) Tot nu toe hebben de onderzoekers uitsluitend het water
gevolgd. Ze zijn gekomen tot een siphon (zwanehals) die vol water
staat. Hier kunnen alleen zeer ervaren duikers verder, die tot nu toe
nog niet gevonden zijn. We zitten hier op 750 m hoogte. Het water dat
hier onder de grond stroomt vindt weer een uitweg bovengronds zo'n 10
km verder en 300 m lager! Om de stroom te volgen moet u wel denken
aan 30 km sluipdoor, kruipdoor gangen en tunnels. Het onderzochte
gedeelte in de grot des Audides is 2 km en de waterstroom ligt 50 m
dieper. Speleologen onderzoeken nu een plek op 120 m diepte, waar ze
o.a. een stuk tand van een Auroch hebben gevonden, een
pre-historische stier. De tand moet zo'n 30 000 jaar oud zijn!!!
Boven de plek waar de tand naar beneden gevallen is moet dus een
opening geweest zijn! Het deel dat u nu gaat bezoeken werd in de
pre-historie niet bewoond. Het was te moeilijk/onmogelijk om in deze
steile grotten af te dalen. Het park is wel bewoond geweest, maar
alleen bij de ingangen van de grotten en onder overhangend
rotspartijen. Men woonde alleen daar waar daglicht was. De vorming
van stalagtieten en stalagmieten is zeer langzaam, een paar cm3 per
eeuw. De kalk zet zich vooral af op de buitenkant van de stalagtiet.
De grote stalagtiet die u op 43m diepte ziet groeit dus 1 mm per 1000
jaar en zou dus 6 miljoen jaar oud zijn!!! Over 2 miljoen jaar
bereikt hij de stalagmiet die er onder ligt. U zult ook afzettingen
zien in de vorm van een bloemkool. Aragonite. Deze zijn ontstaan door
vocht uit de lucht (tocht). Onder de microscoop kunnen we 2 kristal
vormen zien. De Calcite, vierkante kristallen en de Aragonite,
rechthoekige kristallen. U kunt ook kwalvormige afzettingen zien,
gevormd door het ineenvloeien/groeien van stalagmieten en
stalagtieten. Attentie svp. Maak zo min mogelijk gebruik van uw
zaklamp!!! (alleen om hier en daar wat meer details te kunnen zien)
De hele grot is steeds en overal verlicht. Er is uiteraard ook
noodverlichting! Wees voorzichtig bij de eerste paar treden van de
trap, ze zijn zeer steil en glad. Houdt steeds de leuning vast en
daal LANGZAAM af. Sta stil als u ergens van genieten wil. Als u weer
naar boven gaat, doet dat dan rustig aan, u kunt denken aan 275
treden in ong. een half uur, is ong. 7 seconden per trede!!! Veel
plezier en bedankt voor uw bezoek!!!
In
augustus 1988 heeft de eigenaar, Herbert Reich, tijdens het graven
van een kelder, de ingang van deze grot gevonden. Waarschijnlijk was
de ingang in het Neolitische tijdperk (7000 jaar geleden) door
landbouwers dichtgemaakt. In die tijd begonnen ze nl met het geschikt
maken van landbouwgrond op hellingen door overal muren te maken,
waardoor er terrassen ontstonden geschikt om te bewerken.
"Restanques". Het toegankelijk maken van dit deel van de
grot (in 1988), voor verder onderzoek, is vrij eenvoudig geweest. Het
was voldoende om enkele (touw)ladders te plaatsen. Het geschikt maken
voor het publiek begon 3 maanden na de eerste ontdekking. Dit werk is
door Herbert Reich in slechts 8 maanden geklaard!!! De opening van de
grot voor het publiek was op 26 juli 1989. Sindsdien zijn
onderzoekers veel verder gegaan en wel tot 186 m onder de grond. De
totale lengte van de gangen is ruim 2 km. U ziet rechts een vertikale
doorsnede en een horizontale projectie. De dieptes zijn in meters
aangegeven. (te beginnen bij de ingang van de grot) In het park zijn
nog 6 andere grotingangen, die waarschijnlijk voor een deel in
verbinding staan met de hoofdgrot. Enkele jaren geleden hebben
speleologen uit de Var en Vallauris een eerste verbinding gevonden
tussen een kleine ingang in het park en de hoofdgrot. Deze kleine
ingang ligt op ong. 200 m van hier bij scene nr 8. Via deze kleinere
grot is een toegang gevonden naar wat men denkt één van
de grootste zalen in dit departement, de zogenaamde "Grote
Koepelzaal" met een hoogte van 45 m en een lengte van 60 m!
Helaas is deze zaal nog niet te bezoeken omdat de toegang erg
moeilijk is. Links ziet u een foto van een gedeelte van deze
Koepelzaal met in het midden een lichte vlek, waarin een speleoloog,
(van enkele mm) om de grootte van deze zaal aan te geven. De
fotograaf is Rémy Shejbal, die ook foto's heeft gemaakt van de
grootste zaal ter wereld, 600 m lang, in Sarawak op Borneo/Indonesie.
De hoogste zaal (1840 m) in de Kaukasus en de langste zaal (500 km)
in de USA. Om zo'n zaal te bezichtigen heb je wel een paar
uurtjes/dagen nodig!!! Hier duurt het al een hele dag om door het
ondergrondse netwerk te lopen en te kruipen. U zelf gaat niet verder
dan 60 m diepte, 275 treden, wat al gelijk staat aan een flatgebouw
van 21 verdiepingen! De speleologen kunnen verder gaan met behulp van
o.a. Touwladders. De grot des Audides noemt men actief omdat ze
altijd vochtig is. De stalagtieten, de hangende druipsteen in de
grot, groeien nog steeds en hebben een typisch glanzend aspect. De
grot des Audides is het begin van een ondergronds netwerk naar St
Cézaire (ong. 10 km) waar zich de bron "La Foux"
bevindt. Vandaar de naam "La Foux de Saint-Cézaire".
La Foux mondt uit in de Siagne waar de drinkwatervoorziening voor St
Cézaire en Cabris begint. Op bepaalde tijden van het jaar kan
het ook de drinkwatervoorziening zijn voor Mougins en Cannes. De grot
des Audides is een scheur, die zich zo'n 6 miljoen jaar geleden
gevormd heeft door aardbevingen en verschuiving van tektonische
vlaktes.(scheuren in de aardkorst) In die tijd zijn ook de Alpen
gevormd. En ook het water heeft zijn werk gedaan. Toch is het
gedeelte dat u nu gaat bezichtigen heel karakteristiek gebleven. U
ziet zelfs hier en daar de wanden van de oorspronkelijke
kloof/scheur. U ziet stukken rotsblok, die geheel gaaf en glad
gebleven zijn als 6000 jaar geleden. Een echte geologische
bezienswaardigheid!!! Verderop, daar waar u niet meer verder kunt,
bevinden zich zeer bochtige gangen, gevormd door het water.
(Meanders) Tot nu toe hebben de onderzoekers uitsluitend het water
gevolgd. Ze zijn gekomen tot een siphon (zwanehals) die vol water
staat. Hier kunnen alleen zeer ervaren duikers verder, die tot nu toe
nog niet gevonden zijn. We zitten hier op 750 m hoogte. Het water dat
hier onder de grond stroomt vindt weer een uitweg bovengronds zo'n 10
km verder en 300 m lager! Om de stroom te volgen moet u wel denken
aan 30 km sluipdoor, kruipdoor gangen en tunnels. Het onderzochte
gedeelte in de grot des Audides is 2 km en de waterstroom ligt 50 m
dieper. Speleologen onderzoeken nu een plek op 120 m diepte, waar ze
o.a. een stuk tand van een Auroch hebben gevonden, een
pre-historische stier. De tand moet zo'n 30 000 jaar oud zijn!!!
Boven de plek waar de tand naar beneden gevallen is moet dus een
opening geweest zijn! Het deel dat u nu gaat bezoeken werd in de
pre-historie niet bewoond. Het was te moeilijk/onmogelijk om in deze
steile grotten af te dalen. Het park is wel bewoond geweest, maar
alleen bij de ingangen van de grotten en onder overhangend
rotspartijen. Men woonde alleen daar waar daglicht was. De vorming
van stalagtieten en stalagmieten is zeer langzaam, een paar cm3 per
eeuw. De kalk zet zich vooral af op de buitenkant van de stalagtiet.
De grote stalagtiet die u op 43m diepte ziet groeit dus 1 mm per 1000
jaar en zou dus 6 miljoen jaar oud zijn!!! Over 2 miljoen jaar
bereikt hij de stalagmiet die er onder ligt. U zult ook afzettingen
zien in de vorm van een bloemkool. Aragonite. Deze zijn ontstaan door
vocht uit de lucht (tocht). Onder de microscoop kunnen we 2 kristal
vormen zien. De Calcite, vierkante kristallen en de Aragonite,
rechthoekige kristallen. U kunt ook kwalvormige afzettingen zien,
gevormd door het ineenvloeien/groeien van stalagmieten en
stalagtieten. Attentie svp. Maak zo min mogelijk gebruik van uw
zaklamp!!! (alleen om hier en daar wat meer details te kunnen zien)
De hele grot is steeds en overal verlicht. Er is uiteraard ook
noodverlichting! Wees voorzichtig bij de eerste paar treden van de
trap, ze zijn zeer steil en glad. Houdt steeds de leuning vast en
daal LANGZAAM af. Sta stil als u ergens van genieten wil. Als u weer
naar boven gaat, doet dat dan rustig aan, u kunt denken aan 275
treden in ong. een half uur, is ong. 7 seconden per trede!!! Veel
plezier en bedankt voor uw bezoek!!!